Zawsze cicha jest czułość-Anna Achmatowa



 Przełożył
Józef Kramsztyk

Zawsze cicha jest czułość prawdziwa,

Nic jej przed okiem nie skryje.

Próżno twoja ręka troskliwa

Futrem otula mą szyję.

Próżno o miłości wschodzącej

Mówisz mi pokornym westchnieniem.

O, jak znam uparte, płonące,

Twe nigdy niesyte spojrzenie!

Życie nauczyło mnie, że za każdy dobry dzień trzeba zapłacić kilkoma złymi. Ale te złe dni zbyt się dłużą, jest ich za wiele. Bardzo ciężko patrzeć jak  dziecko na własne życzenie przegrywa wszystko, płaci za błąd niewiarygodną cenę. Najbardziej boli jednak to, że od dawna miałam świadomość, że do tego dojdzie, że w ten sposób żyć się nie da, a nie umiałam temu zapobiec. Bo i chyba nie da sie zapobiec czemuś, co jest świadomym prowokowaniem, by doprowadzić do potknięcia, bo jest ono oczekiwane, żeby ,, z czystym '' sumieniem zrealizować osobiste zamiary.