Dopiero środa, a ja od poniedziałku mam tyle emocji , że starczyłoby na cały miesiąc.Siedemnastego września  urodził mi się wnuk-i to jest jedyna dobra wiadomość od początku tygodnia.Cały poniedziałek ,,zaliczałam'' kolejno: ginekologię. porodówkę, chirurgię, położnictwo , pulmonologa. Pulmonologa oczywiście na własny rachunek, pozostałe na okoliczność wnuka. I jednego już jestem pewna, by się leczyć u lekarzy trzeba mieć cholernie  mocne zdrowie.I nerwy.Kilkugodzinne kolejki u specjalistów wytrzymują spokojnie i w idealnym humorze ludzie, którym nudzi się w domu. Czterdzieści osób w kolejce dyskutujących głośno na temat kwalifikacji różnych lekarzy i własnych ,,bardzo poważnych'' dolegliwości  do białej gorączki mnie doprowadziło.W momencie, gdy wreszcie nadeszła moja kolej do lekarza to mnie wszystkie dolegliwości ,,oddechowe''opuściły a zaczęły boleć dwa zęby, i to te ,które mi 30 lat temu dentysta wyrwał. Najbardziej dołuje mnie myśl, że takich specjalistycznych poradni muszę zaliczyć jeszcze kilka w najbliższych dniach. Rozchoruję się z nerwów jak nic.I chyba spokojnie(spokojnie-tylko dlaczego jakąś trzęsawkę czuję) poczekam jeszcze kilkanaście dni na wyniki badań-jeśli nie będzie w nich czegoś alarmującego, to ja spokojnie zajmę się moimi robótkami a   niech się leczą cierpliwi .Jeśli będą mało optymistyczne to mnie nie na chorobę tylko z nerwów szlag trafi.Ups, tom sobie ponarzekała.