Na przekór losom złym

Przeglądam od kilku dni różne  wpisy na różnych blogach  i jestem rozczarowana coraz bardziej. Zwracacie moją  uwagę na coraz brzydsze aspekty życia naszego powszedniego. Wśród tych wszystkich paskudztw dłużej nie da się wytrzymać , więc ratujmy się czym kto może-bo albo w depresję powpadamy albo inszą chorobę umysłową. Niech się zażrą na śmierć : prezes z premierem, Hofmann z Olejnik, wierzący z ateistami, Palikot z paligłupem, Duda i Kukiz z  demokracją -ja postanowiłam ratować się na własną rękę i poszukać pięknych rzeczy wokół mnie. Dla równowagi i zarazem sprawdzenia czy jeszcze piękno istnieje. Najłatwiej winno się go znajdować w człowieku-ale daremny trud, już tak stwardnieliśmy, że piękna w człowieku, tego wewnętrznego piękna, za nic nie  spostrzegamy. Są ludzie piękni zewnętrznie, zresztą w obecnym czasie to już nie wiadomo gdzie cud natury a gdzie skalpel ,botox, silikon i inne ulepszacze. Jest w nas wielka nieufność, potrafimy obrzydzić najładniejsze gesty, czyny, najlepsze charaktery. Nie doceniamy  człowieka bo mu od dawna nie ufamy. Ja też nie ufam, na zapas w każdym dobrym czynie wietrzę podstęp, szachrajstwo, czyjś  interes, działanie na pokaz. Nie wierzymy w Boga, jakiegokolwiek, ale nie wierzymy już  i w człowieka i to staje się coraz bardziej frustrujące. Przynajmniej dla mnie.  Każdy ze starszego pokolenia pamięta pewnie  ile wzruszeń dostarczała mu lektura o Hance  Szapiro-Sawickiej i jej cudne zdanie ,,Dla ludzi żyłam i dla nich umieram”.  Nie będę się spierać , czy to prawdziwe, czy stworzone na potrzeby panującego wówczas ustroju, ale pięknie brzmiało i uczyło wartości- ważności drugiego człowieka.Dzisiaj nie mamy autorytetów, wzorców moralnych, w każdym, nawet największym,  widzimy swoje lustrzane odbicie. Np. nie mamy zielonego pojęcia czy i co dobrego światu przyniesie wybór nowego papieża , ale niejako na zapas już wiemy, że nic dobrego z pontyfikatu nie wyniknie bo jest: taki, śmaki, owaki”. Nie zgodzi się na aborcje, in vitro, małżeństwa homoseksualne. A przecież wszyscy jesteśmy znawcami Biblii(czyż nie tak? wystarczy poczytać blogi i fora) i doskonale winniśmy sobie  zdawać sprawę, że wyrażając zgodę na to obróci jednym gestem świat chrześcijan do góry nogami.                                                                                           Chcemy odebrać jeszcze ludziom i to? Wiarę  w Boga i wiarę Bogu? Nie wiem czy mi się to podoba.
Ale miałam pisać o szukaniu piękna, ja je znajduję w cudach przyrody, w bieszczadzkich krajobrazach, w nieziemskim głosie Anny German, w cudnych wierszach, w pełnej poświęceń miłości mojej Matki-to niby nic, ale sprawia, ze jeszcze czuję-więc jestem. Żal mi, że nie widzę piękna w ludziach. Pewnie sama jestem sobie winna.